Poesia in vernacolo napoletano `A MAMMA

`A MAMMA (1959)

Si uno se fa male chiamm’ `a mamma,
pure si ? viecchio ? tene nuvant’anne.
Chi nun `a tene cchi?, `o stesso `a chiamma
pe’ nu delore o pure nu malanne.

Vurria sape’ `stu nomme chi l’ha miso.
Pecch? `stu nomme a tutt’? accuss? caro?
Chi `a t?ne, sa che tt?ne? `O Paraviso!
Chi `a t?ne `ncielo, t?ne nu r?paro…

Pe’ chi nun `a cunosce ? cosa brutta.
Pe’ tutt’ `a vita penza ? Chi sarr?? ?…
E pe’ `stu dubbio, `a vita l’ha distrutta,
e `a chiamma ?Trovatella ? `a Societ?.

`A Mamma ? `o timone d’ `a famiglia.
Senza timone `a varca nun v’a ppuorto.
Chi ? ca t’accumpagna e te cunsiglia,
si staie avveluto, chi te da cunfuorto?…

`E mamma nce ne st? una sultanto.
Chi te vo’ bbene `e chi? ? na buscia.
S’apprezza sub `ncopp’ `o campusanto
na scritta dice tutto: ? A mamma mia ?.

Condividi questo articolo qui:
Stampa questo post Stampa questo post
Postato in Senza categoria